Srjoda w běgu našych projektowych dnjow jo dejała byś ceło wósebny źeń k temje
„Źeń nuznego pada za źiśi”.
Napněte na dožywjenja dnja su se źiśi prědnego a drugego lětnika zajtša zmakali na
šulskem dwórje zakładneje šule LUTKI. Z našymi nakśebjatnikami, w kótarychž jo
strowe snědanje było, smy šli zgromadnje do našogo horta. Južo z drogi sem smy
mógali wiźeś, až jo tam młoźinska wognjowa wobora na nas cakała. Wognjowy
wobornik Benny jo nam pokazał pśi jadnej staciji wšake šćitne maski a
wugótowańske pśedmjaty wognjoweje wobory a jo wulicował, kótare nadawki ma
wognjowa wobora. Wón jo se wjelgin źiwał tomu, až smy južo nuzowy numer znali a
až smy wěźeli, co wažnego dej se pśi telefonje groniś, gaž trjebamy pomoc
wognjoweje wobory. Na pupkowem domje jo nam wognjowy wobornik Benny
wujasnił, kótare tšachy su pśi wognju a co ma se w nuznem paźe wobglědowaś.
To jo było rowno tak zajmne ako stacija dwa. Tam su cakali wuknjeńce medicinskeje
fachoweje šule na nas. Wóni su zwucowali z nami śišćowu masažu wutšoby a
stabilne lažanje na boce. Teke zapołoženje śišćowego wobalenja abo nalipanje
flastera jo se nam pokazało. To smy směli pótom na swójich sobuwuknikach
wopytaś. Naraz jo było tak wjele zwězanych rukow, nogow a głowow …
Až by dejali cuzym luźam napśeśiwo pśecej strowu njedowěru měś, smy wuknuli na
staciji tśi. Mócnej muskej z wójowaŕskego sportowego kluba stej groniłej, až złe luźe
rowno tak wuglědaju ako lube luźe. Wóni njenose žednu wósebnu drastwu abo
wěstu brodu abo šešerjatu frizuru. Smy zwucowali, kak se sebjewědobnje „STOP!“
woła, gaž něchten pśiźo pśeblisko, a až móžotej głosne wołanje a mócny stup do
brjucha nam pomagaś wuběgnuś, jolic nas cuzy cłowjek źaržy. Něnto wěmy, až
pótom móžomy do pśiduceje lody gnaś, aby tam pomoc dostali. To jo nas
wuskoboźiło!
Wjele wuknikow wót nas jězdźi wšednje z busom do šule a zasej domoj. Stwórta
stacija jo nam pśi tom pomagała hyšći raz wóspjetowaś, kak mamy se na zastanišću
a w busu zaźaržaś, źo ma toboła stojaś, co te wjele toflow w busu wóznamjenijo a až
njeby dejali žednje pśi wustupowanju z busa zabyś, nalěwo a napšawo glědaś.
Z głowu połneju z noweju wědu smy se wudali połdnjo na slědkdrogu do šule. Tam jo
cakało na kóńcu toś togo wjelicnego projektowego dnja pśechwatanje na nas. Razka
naše ceptarje njejsu wěźeli, co jo było! Smy lěbda zwěrili našyma wócyma, ako jo
Alexander Knappe z mikrofonom a głosnikom wokoło rožka pśišeł a jo za nas tśi ze
swójich spiwow wuspiwał. To jo było tak cool!
